Na początku XX wieku praktycznie nie było produkcji syntetycznych produktów leczniczych i materiałów wyjściowych. Takie produkty zostały sprowadzone. Wraz z wybuchem I wojny światowej import został wstrzymany, co spowodowało deficyt leków i wyrobów medycznych. Krajowa produkcja farmaceutyczna była bardzo potrzebna.
W 1925 r. otwarto jako pierwsze na Ukrainie Zakłady Chemiczno-Farmaceutyczne M. V. Lomonosov w Kijowie, które później przekształciły się w Spółkę Akcyjną „Farmak”.
Zespół liczący 42 pracowników i 12 inżynierów pod kierownictwem dr I. V. Yegorov opracował technologie produkcji i syntezy pierwszych produktów, którymi były chloroform i kwas salicylowy. W grudniu 1925 roku zakład wyprodukował najpierw 790 kg surowego rezorcyny i 205 kg kwasu salicylowego.
W 1937 roku zakład rozpoczął produkcję rezorcyny medycznej, która była z powodzeniem stosowana w całym ZSRR.
Profesjonalny personel i nowoczesny sprzęt były dramatycznie skąpe; zakładowi udało się jednak zorganizować produkcję 15 leków
Gdy niemieckie siły faszystowskie rozpoczęły ofensywę, zakład (tj. 30 pracowników i część wyposażenia) ewakuowano najpierw do Woroszyłowgradu (obecny Ługańsk), a następnie do Kazania. Po zakończeniu prac budowlanych i montażu urządzeń produkcyjnych, poza Kijowem rozpoczęto produkcję potrzebnych ekranów do aparatów rentgenowskich oraz chloratel, streptocyd i tripaflawinę. Były to produkty wymagane przez szpitale wojskowe, zwłaszcza te na pierwszej linii. Dzięki personelowi zakładu lekarze na froncie otrzymywali regularne dostawy niezbędnych leków.
Gdy Kijów został wyzwolony od faszystowskich najeźdźców, pracownicy fabryki wrócili do niemal zniszczonego miasta. Pracowali nad przywróceniem zrabowanej fabryki pozostającej przy produkcji przez 2-3 dni. To właśnie ich wytrwałość i ciężka praca pozwoliły zakładowi ostatecznie rozpocząć produkcję pierwszych produktów – streptocydu, disulfanu, izofeniny i elektrolitu – w 1944 roku.
Do końca 1944 roku Zakłady Farmaceutyczne w Kijowie w pełni odzyskały produkcję urotropiny i anestetyku wodzianu chloralu, chlorków wapnia i sodu. Na początku 1945 roku uruchomiono linie do produkcji mentolu, walidolu i rezorcyny.
W latach 50-tych XX wieku Kijowskie Chemiczne Zakłady Farmaceutyczne stały się jedyną potężną firmą produkującą kontrastowe środki rentgenowskie w ZSRR.
W latach 1951-1958 w zakładzie przeorganizowano produkcję. Zwiększono produkcję leków (glukozy, chloroetanu) i rentgenowskich środków kontrastowych.
W 1958 roku produkcja Validolu wzrosła prawie 14-krotnie, a chloroformu znieczulającego – 11-krotnie w porównaniu z rokiem 1950.
Uruchomiono produkcję syntomycyny i syntezę nowych leków dostarczanych do wszystkich krajów ZSRR.
Opracowano rentgenowskie środki kontrastowe Bilimin, Iodamide i Triombrast, które do tej pory wyprodukowały najlepsze środki kontrastowe.
W 1960 r. rozpoczęto produkcję krajowego preparatu sercowo-naczyniowego o nazwie „Corvalol”, który szybko stał się znany na całym świecie i nadal jest jego znakiem rozpoznawczym.
W 1961 r. Rozpoczęto produkcję ekskluzywnego produktu leczniczego „Naphthyzin”.
Zainstalowano pierwsze automatyczne linie do produkcji leków.
W 1965 roku Zakład im. M. V. Lomonosov wyprodukował 27 produktów i wdrożył 1500 innowacyjnych propozycji i wynalazków.
W 1975 r. Produkcja lewomycyny w zakładzie wyniosła 165 ton, czyli 4 razy więcej niż planowano.
Eksport 1/5 wszystkich produktów skierowany był do ponad 20 krajów świata, między innymi do Angli, Niemiec, Francji, Włoch, Egiptu, Grecji.
Na terenie zakładu zakończono budowę specjalnego zakładu do produkcji rentgenowskich środków kontrastowych. Trwała produkcja hydrokortyzonu.
Aktywne reformowanie działalności Spółki następowało od połowy lat 80-tych.
M. V. Lomonosov Kijowskie Zakłady Chemiczno-Farmaceutyczne stały się Spółką Akcyjną „Farmak”, będąc pierwszą w ukraińskim przemyśle farmaceutycznym.
Filya Ivanivna Zhebrovska została wybrana na dyrektora generalnego i prezesa zarządu Farmak JSC.
Od tego czasu głównym nurtem działalności Spółki było radykalne skupienie się na produkcji konkurencyjnych produktów zgodnych z Dobrymi Praktykami Wytwarzania (GMP). Spółka rozpoczęła działania modernizacyjne: zakupiono i zainstalowano pierwszą linię do produkcji zrzutów w technologii Bottelpack. Pierwszym produktem wyprodukowanym na nowej linii produkcyjnej był Naphthyzin.
Uruchomiono produkcję deficytowych leków okulistycznych, antybiotyków, leków w postaci maści.
Pod koniec lat 90-tych Farmak podpisał umowę o długoterminowej współpracy z amerykańskim koncernem Eli Lilly, który jest liderem w rozwoju i produkcji insuliny. Spółka rozpoczęła produkcję ludzkich insulin rDNA z substancji leczniczej w ramach technologii licencjonowanej przez partnera z USA.
W 1996 roku produkcja wzrosła o 157,7% w porównaniu z rokiem poprzednim, podczas gdy ilość produktów w portfelu Spółki potroiła się w latach 1995-1999.
Uruchomiono produkcję L-tyroksyny. Zakończono budowę nowego zakładu produkcyjnego tabletek certyfikowanego zgodnie z zasadami GMP.
Produkt leczniczy Amizon został opracowany we współpracy z naukowcami z Instytutu Farmakologii i Toksykologii Akademii Nauk Medycznych Ukrainy oraz Instytutu Chemii Organicznej Narodowej Akademii Nauk Ukrainy; rozpoczęto komercyjną produkcję produktu.
W ciągu 10 lat oddano do użytku 17 tys. M2 nowych hal produkcyjnych i 6 tys. M2 zaplecza administracyjnego.
Od 2000 roku co roku uruchamiano jedną nową produkcję. W 2001 roku rozpoczęto kolosalną budowę Warsztatu Gotowych Produktów Leczniczych (FMP-1). W projekt zaangażowani byli zagraniczni partnerzy, co było pierwszym doświadczeniem w ukraińskim przemyśle farmaceutycznym. Dzięki temu zaangażowaniu 4 linie produkcyjne FMP-1 otrzymały certyfikat na rynek europejski.
W połowie 2000 roku Farmak rozpoczął otwieranie przedstawicielstw w innych krajach.
Obecnie w przedstawicielstwach firmy Farmak pracuje około 200 ekspertów.
W 2007 roku uruchomiono produkcję Magnegita®, która jest produktem generycznym do oryginalnego środka kontrastowego Magnevist® (gadopentetynian dimegluminy). Farmakowi udało się jako pierwszy zsyntetyzować substancję i opracować gotową postać dawkowania, a także przygotować dokumentację rejestracyjną i uzyskać zezwolenie na pierwszy generyk oryginalnego gadopentetynianu wskazanego do stosowania w rezonansie magnetycznym w 22 krajach Unia Europejska w procedurze zdecentralizowanej.
W grudniu 2010 r. Farmak oddał do użytku pierwszy etap dużego projektu „SLM-2” (Sterylne leki w płynie), który obejmuje dwie aseptyczne linie do produkcji produktów do wstrzykiwań.
W 2000 roku Farmak był proaktywny w kolosalnej konstrukcji: drugi etap linii produkcyjnej Bottelpack (2010), linie do produkcji leków płynnych (2007-2010), linie do produkcji drażetek (2011) i miękkie kapsułki żelatynowe zostały uruchomione na krótki okres czasu. W 2013 roku zakończono pełną modernizację zakładów produkcyjnych.
W 2010 roku Farmak został uznany za najlepszą firmę nr 1 wśród krajowych producentów, awansował o 4 pozycje w rankingu w ciągu 4 lat i z pewnością utrzymuje pozycję lidera do dziś.
Spółka uzyskała certyfikaty GMP dla wszystkich swoich linii produkcyjnych.
Uruchomiono nowy kompleks laboratoryjno-procesowy przeznaczony do badań i rozwoju.
Laboratoria zostały wyposażone w najnowocześniejszy sprzęt takich światowych producentów jak Glatt, SBM, Urlinski, Belimed, De Ditrich, Gea, Sartorius, Malvern Instruments.
Zakupiono polską firmę Nord Farm. Obecnie trwa proces integracji spółek grupy Farmak International w Polsce oraz rozwój portfela produktów leczniczych.
Zbudowano i uruchomiono zakład produkcyjny API w Szostce w regionie Sumy.
Produkty firmy są eksportowane do 20 krajów świata.
Portfolio produktów Spółki obejmuje 220 dokumentacji produktów.
Każdego roku wprowadzanych jest do 20 nowych produktów.
Firma zatrudnia ponad 2600 pracowników.
Firma posiada 19 linii produkcyjnych, z których wszystkie są zgodne z GMP.
Farmaceutyczny System Jakości został wdrożony i stale doskonalony zgodnie z aktualnymi wymogami regulacyjnymi i światowymi standardami ISO, GMP. Każdego roku firma otrzymuje około 15 międzynarodowych inspekcji.
Przewodniczącą Rady Nadzorczej została Żebrowska Filia. Wołodymyr Kostiuk 3 marca 2018 roku został powołany na stanowisko Dyrektora Wykonawczego
